donderdag 27 april 2017

Boos, moe en verdietig ...


Gisteren weer thuisgekomen van wederom een ziekenhuisopname. Dit keer vanwege een gevaarlijk magnesium tekort. Terstond werd er een infuus aangelegd met magnesium en werd ik scherp onder controle gehouden. Op zich niks mis mee, maar ik heb samen met Elien de blaren op m'n tong gepraat om te zorgen dat nu voor eens en voor altijd de oorzaak eens zou worden achterhaald van deze problemen. Iets waar we al vaker op gehamerd hebben dat verschillenede medicijnen die worden voorgeschreven door verschillende artsen die niet met elkaar overleggen ervoor zorgen dat deze problemen ontstaan. Daarbij, als je in 5 maanden tijd 5 keer wordt opgenomen gaat dat niet in je koude kleren zitten en is het voor patiënt en gezin enorm belastend. Het is toch te gek voor woorden dat er anno 2017 nog steeds niet iets is als een elektronisch patiënten dossier. De huisartsenpost en het ziekenhuis heeft geen inzage in elkaars gegevens om maar te zwijgen over de communicatie tussen het Amphia ziekenhuis en het Erasmus MC. Kortom, gebrek aan communicatie, inefficiëntie, langs elkaar heen werken en snobisme vormen m.i., de overhand tegenwoordig in gezondheidsland. Tijdens mijn afgelopen opname heb ik geen arts aan mijn bed gezien. Ik moest het doen met artsen in opleiding en coassistenten. Met angst en beven ga ik de komende tijd tegemoet, wat zal het volgende probleem gaan brengen. Groeten, Cees

3 opmerkingen:

Jschellemans@hotmail.com zei

Dacht dat deze problemen alleen in België voorkwamen!Sterkte..

Jschellemans@hotmail.com zei

Dacht dat deze problemen alleen in België voorkwamen!Sterkte..

Anoniem zei

Mijn echtgenoot had ook de ziekte van Kahler. Wij hebben er destijds voor gekozen om maar in een ziekenhuis te behandelen. Het UMC Nijmegen. Ondanks dat het voor ons ook niet naast de deur was, zijn wij uitermate tevreden hoe het allemaal verlopen is.
De communicatie onderling was goed, vooral doordat alle gegevens op een plaats waren.